ACTIVIDADE 10

Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE10.
Os conceptos están definidos nas páxinas 51 e 53 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• Navegadores GPS. Busca unha imaxe na rede.

• Google Glass. Busca unha imaxe na rede.

• Smart Watch. Busca unha imaxe na rede.

NAVEGADORES GPS

O GPS (Global Positioning System) é un sistema que permite determinar a posición dun obxecto ou dunha persoa, en calquera lugar do planeta, cunha precisión de poucos metros ou, incluso, centímetros.
A tecnoloxía GPS está baseada na utilización de 24 satélites cuxas órbitas están sincronizadas para cubrir toda a superficie terrestre.
Os navegadores GPS dispoñen dun receptor GPS capaz de recibir sinais dos satélites. Unha vez que o receptor ten a sinal de catro satélites, ao menos, o navegador é capaz de determinar cal é a súa posición por triangulación.
Os navegadores dispoñen de cartografía e software específico para situar as coordenadas do GPS sobre o mapa, analizar as posibles rutas para chegar a un destino concreto e planificar a que consideren máis adecuada segundo os criterios que o usuario especifique. Ditos navegadores poden estar integrados, en vehículos e teléfonos intelixentes, ou ben como dispositivos independentes, sendo algúns dos modelos máis extensos Navman e TomTom Navigator.


 

 

 

GOOGLE GLASS

Google Glass son unhas gafas de alta tecnoloxía, desenvolvidas por Google, que funcionan como asistente virtual utilizando realidade aumentada. Conectan ao usuario co seu teléfono intelixente a través da voz e a imaxe mostrase nunha pantalla incorporada. Esta pantalla está conectada a unha cámara, un micrófono e un altaofalante. Mediante unha conexión Wi-Fi e Bluetooth, as gafas poden comunicarse con outros dispositivos e aplicacións de Internet.
Utilizan unha versión reducida do sistema operativo Android. Algunhas das súas aplicacións son tomar fotos, gravar vídeos, navegar por Internet e usar a maioría de aplicacións de Google.

 

 

 

 

 

 

 

RELOXOS INTELIXENTES

Un reloxo intelixente ( SmartWatch) é un reloxo de pulseira que integra funcións similares as de un teléfono intelixente ou un ordenador portátil. Utiliza a tecnoloxía Wi-Fi, Bluetooth ou conexión móbil para conectarse a Internet e intercambiar información con outros dispositivos.
Estes dispositivos poden incluír características como un acelerómetro, altímetro, barómetro, compás, cronógrafo, equipo de mergullo, calculadora, teléfono móbil, GPS, pantalla gráfica, altofalante, axenda,etc.
Por outro lado, estes reloxos inclúen o seu propio sistema de aplicacións que soen estar relacionados coa saúde e o deporte, a produtividade, os contidos multimedia, os xogos e o acceso as rede sociais.

ACTIVIDADE8

Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE8.
Os conceptos están definidos na páxina 48 e 50 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:
(0.75 puntos) Tarxeta de rede. Busca imaxe ou imaxes na rede onde aparezan identificados os conectores.
(0.75 puntos) Concentrador e conmutador. Busca unha imaxe de cada un na rede.
(0.5 puntos) Punto de acceso. Busca unha imaxe na rede.
(1 punto) Cableado de rede. Busca imaxes na rede onde aparezan os conectores RJ45 e ST e cables de par trenzado apantallado e fibra óptica. Nestes últimos deben estar indicadas as suas partes.  

Tarxetas de rede  

Para que un computador poida establecer comunicación con outros computadores ou dispositivos,debe dispoñer dunha tarxeta de rede ou adaptador de rede (hardware) e, por suposto, ter instalado o seu controlador (software) no sistema operativo para que se poida utilizar.
Ás tarxetas de rede tamén se denominan NIC (Network Interface Card) posto que ofrecen unha interface de rede cuxo conector é distinto dependendo do tipo de cableado; o máis utilizado é o conector RJ45, necesario para o cableado UTP. Tamén existen tarxetas de rede sen fíos que transmiten a información por ondas electromagnéticas e, por tanto, non necesitan conectores nin cables. Estas tarxetas poden levar unha pequena antena para aumentar a intensidade de sinal e mellorar así a transferencia.

Concentradores e conmutadores

Os concentradores e os conmutadores son dispositivos que interconectan os cables dunha rede. A función de cada un é a seguinte:

Concentrador o hub:

A este dispositivo chegan todos os cables da rede,un por cada computador ou dispositivo,actuando de ponte. Cando un computador envía información, o concentrador reenvíaa a todos, para que o destinatario tómea e o resto a descarte.

Conmutador o switch:

Ten características similares ás do hub, pero con algunhas outras funcións engadidas. Unha delas é que, ademais de servir de ponte para a conexión de todos os ordenadores, é capaz de identificar os equipos que ten conectados,polo que non necesita enviar información a todos eles, senón solo ao destinatario. Evítase así sobrecargar a rede e a colisión de datos.Outra diferenza é que, ademais de equipos, permite interconectar redes do mesmo tipo.


Na actualidade, utilízanse maioritariamente os switch, que soen ofrecer, ademáis dos conectores RJ-45 para rede cableadas, tecnoloxía Wi-Fi para conexións inalámbricas.

Punto de acceso

Nunha rede de área local cableada, tamén é posible instalar un punto de acceso sen fíos de maneira que, ademais dos ordenadores conectados por cable, pódense conectar a rede outros dispositivos sen fíos.

Cableado de Rede

O cable é un dos medios de conexión utilizado nas redes para transmitir datos. Existen diferentes tipos de cable:

Cableado coaxial:

Está formado por un fío condutor central, protexido das correntes eléctricas externas por unha malla de cobre. É similar ao que se usa para a antena de televisión, aínda que actualmente está en desuso.

Cableado de par trenzado:

Está constituído por catros pares de fíos. Cada par está entrelazado para diminuír a interferencia eléctrica e evitar que se meta a sinal entre os pares.

 

Dentro deste cableado distínguense os seguintes tipos: 

UTP:

É un cable non apantallado. É de baixo custo pero sensible a interferencias, polo que produce máis erros que outros cables.

STP:

É un cable apantallado, é dicir , ten unha malla metálica ao redor do cable que o protexe das interferencia electromagnéticas.

FTP:

É un cable apantallado con blindaxe global que pose unha pantalla conductora en forma trenzada. Mellora a protección fronte as interferencias con respecto aos anteriores.Existen diversas categorías de cables, dependendo da sua velocidade de transmisión. As que están en uso son: categoría 5 (100 Mbps), categoría 6 (1Gbps), categoría 7(10 Gbps) e categoría 8, que está en fase de desenvolvemento. O cableado de par trenzado utiliza conectores RJ-45.

 

 

 

 

 

 

 

  

 

Cable e fibra óptica: 

É unha fibra moi fina de material transparente, vidro ou material plástico, pola que se envía un haz de luz. Estes cables constan de un grupo de fibras ópticas protexidas con fiaduras de arame para facelos resistentes a tracción, ademais de estar protexidos por varios revestimentos.

Os conectores máis utilizados na fibra óptica para redes de área local son ST, LC, FC y SC.

ACTIVIDADE 6. IMPRESORAS 3D

Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE6.
Impresora 3D. 

• Buscando a información na rede redacta aproximadamente 25 liñas explicando o seu principio de funcionamento, tipos e aplicacións. 
• Engade un vídeo da rede (duración non superior a 3 minutos si é posible). 

FUNCIONAMENTO
O termo impresora como o seu nome indica fai referencia a ese obxecto que sempre tivemos en casa ou na oficina do noso traballo e que, conectado aos nosos computadores, é capaz de producir documentos almacenados nos nosos computadores, fundamentalmente documentos de texto e/ou documentos gráficos (en cor ou en branco e negro). Con isto podemos conseguir pasar documentos electrónicos a documentos físicos.
Unha impresora 3D o que realmente fai é producir un deseño 3D creado co computador nun modelo 3D físico. É dicir, se deseñamos no noso computador por exemplo unha simple cunca de café (por medio de calquera programa CAD Deseño Asistido por Computador) poderemos imprimila na realidade por medio da impresora 3D e obter un produto físico que sería a propia cunca de café.
Polo xeral, os materiais que se utilizan para fabricar os obxectos poden ser metais, nylon, e como uns 100 tipos de materiais diferentes.
Unha impresora 3D é algo máxico, é coma se puidésemos por fin crear obxectos da nada.Dende obxectos tan sinxelos como unha cunca de café a obxectos moito máis complicados e incribles como partes dun avión ou mesmo órganos humanos utilizando as propias células dunha persoa.
As impresoras 3D o que fan é crear un obxecto coas súas 3 dimensións e isto conségueo construíndo capas sucesivamente ata conseguir o obxecto desexado.

TIPOS

 - Impresoras 3D de Adición: nas que se vai engadindo o material para imprimir por capas (tamén se chaman "de inxección de polímeros") 

 - Impresoras 3D de Compactación: nestas, unha masa de po compáctase por estratos (capas) e dentro deste método clasifícanse en 2 tipos: as que utilizan Tinta ou as que utilizan Láser. As primeiras utilizan unha tinta que aglomera o po para que sexa compacto e esa tinta pode ser de diferentes cores para a impresión en diferentes cores. As segundas utilizan un láser que lle dá enerxía ao po facendo que este po se polimerice e logo mergúllase nun líquido que fai que se solidifique.

APLICACIÓNS

Os obxectos que poden imprimirse en 3D son múltiples e variados. Obxectos caseiros, maquetas, alimentos, compoñentes espaciais, próteses, órganos humanos, etc. Digamos que todo o que poidas "crear" por ti mesmo podería imprimirse en 3 dimensións. Nada se resiste ás impresoras 3D. 

 É lóxico pensar que estas impresoras están deseñadas para obxectos pequenos pero nada máis lonxe da realidade xa que existen impresoras de grandes dimensións que poden mesmo imprimir un edificio por pezas cos seus mobles incluídos. 

A propia NASA enviará unha destas impresoras 3D á Estación Espacial Internacional para que os astronautas poidan fabricar pezas que consideren necesarias no espazo.

Mesmo se poden fabricar casas mediante impresoras 3D. En chinesa xa se fabricou unha vila enteira que custou uns 500 euros por metro cadrado e en tan só unhas decenas de días. A vila fabricouse por módulos en fabrica e despois colocouse no sitio onde quería o dono.

Aquí podes ver un vídeo que explica mellor o funcionamento das impresoras 3D:

TEMA 2 HARDWARE

Google Sites

ACTIVIDADE 2
Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 32 e 33 do libro (non é necesario buscar información adicional, excepto no punto 1) e son os seguintes:

• Superordenador Mare Nostrum. Busca información (aprox 15 liñas) e imaxe na rede.
• Tablets. Busca imaxe na rede.
• Smartphones. Busca imaxe na rede

ACTIVIDADE 4

Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 36 e 37 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• RAM. Busca imaxe na rede.
• Memoria caché.
• Memoria virtual.
• Memoria ROM-BIOS.
• Memoria RAM-CMOS.

TEMA 1: SOCIEDADE DO COÑECEMENTO, INTELIXENCIA ARTIFICIAL

Nesta ligazón atoparás un documento elaborada pola Universidade de Valencia. A información que necesitas está nas 6 primeiras páxinas do documento.
Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: INTELIXENCIA ARTIFICIAL

• Definición de Intelixencia Artificial explicando para qué serven as súas técnicas e metodoloxías.
• Obxectivos básicos.
• Definición de Sistemas de Procesamento de linguaxe natural.
• Definición de Recoñecemento de Visión.
• Definición de Sistemas Baseados no Coñecemento e Sistemas Expertos.
• Definición de Redes Neuronais.
•  Definición de Sistemas Inductivos. 

DEFINICIÓN DE INTELIXENCIA ARTIFICIAL EXPLICANDO PARA QUE SERVEN AS SÚAS METODOLOXÍAS 

A Intelixencia Artificial hai que enmarcala nun contexto evolutivo xa que está á vangarda das investigacións en informática e continuamente ábrense novas vías de investigación. En consecuencia non existe unha única definición de Intelixencia Artificial senón que esta depende da perspectiva desde a cal se tente  realizar:
1. Desde a perspectiva de Intelixencia (Brown, 1997: 1): intelixencia artificial trata de construír máquinas intelixentes que actúen como nós esperamos que a xente actúe.
2. Desde a perspectiva da investigación (Brown, 1997:2): a intelixencia artificial estuda como lograr que as máquinas realicen tarefas que, polo momento,son realizadas mellor polos seres humanos.
En resumo poderiamos dicir que a Intelixencia Artificial está formada por unha serie de técnicas e metodoloxías encamiñadas a resolver problemas non estruturados que necesitan do coñecemento para a súa resolución xa que carecen dunha resposta inmediata e mesmo presentan máis dunha solución como consecuencia da existencia de incerteza ou ambigüidade nos resultados finais ou parciais. Para a resolución dos devanditos problemas, a Intelixencia Artificial recorre aos algoritmos ou ás regras heurísticas.

OBXECTIVOS BÁSICOS
 A Intelixencia Artificial é unha rama da Informática, xurdida ao redor dos anos cincuenta, que persegue á vez dous obxectivos básicos:
1.- Estudar o comportamento intelixente dos seres humanos, incluíndo tanto o aspecto cognoscitivo como o perceptual, co fin de simulalo nun computador.
2.- Facer máquinas intelixentes e programas capaces de imitar o comportamento humano intelixente, é dicir que poidan realizar as operacións humanas de ver, oir, falar, razoar, xulgar, comprender, aprender da experiencia e comunicarse como o fan as persoas humanas.
DEFINICIÓN DE SISTEMAS DE PROCESAMENTO DE LINGUAXE NATURAL
Os sistemas de procesamiento da linguaxe natural son sistemas de sistemas cuxo obxectivo é o tratamento automático da información lingüística, é dicir, trátase de sistemas nos que o usuario introduce os datos no computador utilizando o mesmo linguaxe que utiliza para comunicarse con outras persoas, o computador codifica esa información en linguaxe de máquina para podela procesar e, unha vez procesada, xerar a saída adecuada en linguaxe natural.

DEFINICIÓN DE RECOÑECEMENTO DE VISIÓN

Os sistemas de recoñecemento da visión son programas de computador que realizan tarefas de tratamento de imaxes, para manipulalas, realizar traballos de creatividade, publicidade, edición, controlar procesos industriais, de seguridade, etc., mediante a incorporación da capacidade visual a un computador para que sexa capaz de identificar o que ve. O seu estudo céntrase principalmente no desenvolvemento de sensores capaces de observar a contorna e de poder transmitir o que observan a un robot, co fin de que este retroaliméntese continuamente, en tempo real, e poida cambiar as operacións que realiza en función dos cambios na contorna.

DEFINICIÓN DE SISTEMAS BASEADOS NO COÑECEMENTO E SISTEMAS EXPERTOS

Os sistemas baseados no coñecemento son programas informáticos que conteñen o coñecemento dun dominio específico dunha forma explícita e separado do resto do sistema, é dicir, existe unha clara separación entre os coñecementos que posúe o sistema sobre o dominio e os mecanismos de explotación que utiliza o sistema para chegar a establecer as súas conclusións.
Cando o coñecemento que contén o sistema baseado no coñecemento é proporcionado por persoas expertas no dominio, atopámonos ante os sistemas expertos.
Os sistemas expertos son programas que imitan o proceso de razoamento dos expertos humanos e proporcionan marcos de decisión co tipo de consello similares aos que se recibirían dun experto humano.

DEFINICIÓN DE REDES NEURONAIS

A redes neuronais son sistemas simulan o proceso de recoñecemento do cerebro humano e do mesmo xeito que as neuronas biolóxicas, estes sistemas está deseñados para aprender da observación e a repetición. As redes neuronais tratan de resolver de forma eficiente problemas nos cales a información é difusa, incerta, contraditoria ou errónea.
En consecuencia como os problemas susceptibles de ser resoltos mediante a metodoloxía das redes neuronais son: problemas de optimización, problemas de recoñecemento e problemas de xeneralización.

DEFINICIÓN DE SISTEMAS INDUTIVOS

Os sistemas inductivos xeran unha árbore de decisión a partir dun conxunto de exemplos que constitúen o conxunto de adestramento. É dicir, trátase de sistemas que parten dun conxunto de exemplos segundo un atributo, e van seleccionando ata que todos os exemplos do subconjunto elixido pertenzan a unha mesma clase conduzan a un mesmo resultado. Estes sistemas son útiles en aplicacións simples onde o conxunto de adestramento é relativamente completo e exacto, coñécense todos os datos e as súas solucións.

 

TEMA 1. SOCIEDADE DO COÑECEMENTO , NANOTECNOLOXÍA

Nesta ligazón atoparás un documento elaborada pola Universidade de Oviedo. A información que necesitas está nas 9 primeiras páxinas do documento. Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova non teu blogue co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: NANOTECNOLOXÍA
-Definición de Nanotecnoloxía, incluindo a definición de nanómetro.
-Nanoelectrónica: a que dará lugar? Relación coa tecnoloxía Informática.
-Nanobiotecnoloxía: que disciplinas combina? Aplicacións en Medicamento.
-Aplicacións á produción e almacenamento de enerxía.
-Avances en Ciencias de Materiais.
-Fabricación a nivel nanométrico.
-Beneficios para a investigación sobre alimentos, auga e medio ambiente.
-Contribución á seguridade.
-Exemplos de produtos comercializados actualmente desenrolados a través de nanotecnoloxías.



DEFINICIÓN DE NANOTECNOLOXÍA E NANÓMETRO

A nanotecnoloxía non é unha tecnoloxía específica; nin sequera un grupo de tecnoloxías ben definidas.
A nanotecnoloxía é máis ben un campo moi amplo e heteroxéneo da tecnoloxía no que se deseñan, caracterizan, producen e aplican estruturas, compoñentes e sistemas mantendo un control sobre o tamaño e a forma dos seus elementos constituíntes (átomos, moléculas ó macromoléculas) a nivel da escala dos nanómetros, de tal maneira que ditas estruturas, compoñentes ou sistemas posúen polo menos unha propiedade característica nova ou mellorada debido ao pequeno tamaño dos seus constituíntes.
Un nanómetro é a millonésima parte dun milímetro.

-NANOELECTRÓNICA: A QUE DARÁ LUGAR? RELACIÓN COA TECNOLOXÍA INFORMÁTICA.

A nanoelectrónica dará lugar a sistemas de almacenamento de datos de moi alta densidade de registro (por exemplo, 1 Terabit/polgada2) e as novas tecnoloxías de visualización a base de plásticos flexibles. A longo prazo, o desenvolvemento da nanoelectrónica molecular ou biomolecular, a espintrónica e a informática cuántica abrirán novos horizontes á tecnoloxía informática. A nanoelectrónica estará na orixe dunha nova xeración de computadores, teléfonos, automóbiles, electrodomésticos e calquera sistema de automatización necesario en calquera equipo de aplicación industrial ou doméstico.

-NANOBIOTECNOLOXÍA: QUE DISCIPLINAS COMBINA? APLICACIÓNS EN MEDICAMENTOS

No caso da nanobiotecnoloxía, está a combinarse a enxeñería a nivel molecular coa bioloxía, ben manipulando directamente sistemas vivos, ou creando biochips como os que xa se están producindo na actualidade inspirados en materiais biolóxicos. Nun futuro próximo, a nanobiotecnoloxía proveranos con novas innovacións extraordinarias no campo do medicamento por exemplo,con  novos sistemas de diagnóstico miniaturizados que poderían implantarse e utilizarse na detección precoz de enfermedades, recubrimientos e nanocompostos desenvolvidos mediante o recurso ás nanotecnoloxías, non exclusivamente na súa produción senón nos conceptos de deseño dos materiales constituíntes, que mellorarán a bioactividad e biocompatibilidad dos implantes, novas matrices soporte capaces de auto estruturarse que están a facilitar o desenvolvemento de unha nova xeración de materiais no ámbito da inxeniería de tecidos e dos materiais biomiméticos, abrindo a posibilidade, a longo prazo, de conseguir a síntese de órganos de substitución. Están a desenvolverse novos sistemas de administración dirixida de medicamentos e recentemente conseguiuse levar e introducir nanopartículas ao interior de células canceríxenas para o seu tratamento, por exemplo, mediante calor.

APLICACIÓNS Á PRODUCIÓN E ALMACENAMENTO DE ENERXÍA

Tamén o campo da produción e almacenamento de enerxía poderá beneficiarse, por exemplo, de os novos desenvolvementos en pilas de combustible ou sólidos lixeiros nanoestructurados que teñen o potencial para un almacenamento eficaz do hidróxeno. Están a desenvolverse tamén células solares fotovoltaicas eficaces e de baixo custo (por exemplo a «pintura solar»). Os avances no campo das nanotecnoloxías tamén permitirán aforros enerxéticos a través dunha mellora dos illamentos, do transporte e dunha iluminación máis eficaz.

AVANCES EN CIENCIAS DE MATERIAIS

Os avances da ciencia dos materiais mediante o recurso ás nanotecnoloxías son de gran alcance e o seu impacto deixarase sentir en case todos os sectores. As nanopartículas xa se empregan para reforzar materiais ou funcionalizar cosméticos. Recórrese ao uso de nanoestructuras superficiais para conseguir superfi cies resistentes ao relado, hidrófugas, limpas ou estériles. O enxerto selectivo de moléculas orgánicas a través da nanoestructuración superficial permitirá avanzar na fabricación de biosensores e de dispositivos electrónicos moleculares. Así mesmo, pódense mellorar e facer avanzar enormemente os rendementos dos materiais en condicións extremas, coas consecuentes aplicacións nos sectores espacial e aeronáutico.

FABRICACIÓN A NIVEL NANOMÉTRICO

A fabricación a nivel nanométrico esixe un novo enfoque interdisciplinar tanto na investigación como nos procesos de fabricación. Conceptualmente considéranse dúas vías de traballo: a primeira consiste na miniaturización dos microsistemas denominado enfoque «de arriba abaixo» ou «topdown» e a segunda, en imitar a natureza mediante o desenvolvemento de estruturas a partir dos niveis atómico e molecular denominado enfoque «de abaixo arriba» ou «bottom-up». O primeiro podería describirse como un proceso de ensamblaxe, o segundo como un proceso de síntese. O enfoque de abaixo a arriba atópase en fase inicial de desenvolvemento, pero o seu impacto potencial é de gran alcance e podería alterar as rutas actuais de produción.

BENEFICIOS PARA A INVESTIGACIÓN SOBRE ALIMENTOS, AUGA E MEDIO AMBIENTE

A investigación sobre os alimentos, a auga e o medio ambiente tamén pode beneficiarse das nanotecnoloxías có desenvolvemento de instrumentos para detectar e neutralizar a presenza de microorganismos ou praguicidas. Mediante novas técnicas de nanoetiquetado miniaturizado podría realizarse o seguimento desde orixe dos alimentos importados. O desenvolvemento de métodos de recuperación baseados no uso de nanotecnoloxías (por exemplo, técnicas foto-catalíticas) permiten

paliar e limpar o efecto da contaminación e outros danos ambientais (por exemplo, contaminación por petróleo da auga ou do chan).

CONTRIBUCIÓN A SEGURIDADE

A contribución á seguridade poderá realizarse a través de, por exemplo, novos sistemas de detección de alta especificidade de alerta precoz ante axentes químicos ou biolóxicos, sensibles ata o nivel molecular. O nanoetiquetado dos billetes de banco podería contribuír á protección da propiedade. Tamén está en marcha o desenvolvemento de novas técnicas criptográficas para a comunicación de datos.

EXEMPLOS DE PRODUCTOS COMERCIALIZADOS ACTUALMENTE DESENROLADOS A TRAVÉS DE NANOTECNOLOXÍAS

Xa se comercializaron varios produtos desenvolvidos a través das nanotecnoloxías. Trátase de produtos sanitarios (vendaxes, válvulas cardíacas, etc.), compoñentes electrónicos, pintura resistente ao relado, equipos deportivos, teas antiarrugas e antimanchas e lociones solares. Os analistas cifran o mercado deste tipo de produtos na actualidade en aproximadamente 2.500 millóns de euros,pero opinan que ascenderá por centos de miles de millóns de euros para o ano 2010 e a un billón despois desa data.

TEMA 1 SOCIEDADE DO COÑECEMENTO: ROBÓTICA

Nesta ligazón atoparás a unha unidade didáctica elaborada polo profesor José Antonio Chaves.
Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: ROBOTICA.

• Definición completa de Robot e Robótica. Explica os termos reprogramable e multifuncional aplicados a un robot.
• Características dos robots. 
• Tipos de robots según o sistema de coordenadas. Captura de pantalla os debuxos de sistemas de coordenadas e os pegas en Open Office Draw, os recortas e engades os textos correspondentes co cadro de textos que aparece no cadro de ferramentas da parte inferior da pantalla. Unha vez rematado exportas o arquivo en formato .PNG e o insertas como imaxe no teu blog
• Tipos de sensores empregados nos robots. En cada apartado inclue unha imaxe.
• Clasificación xeral. En cada apartado inclue unha imaxe.

DEFINICIÓN DE ROBOT E ROBÓTICA
En 1979, o Robot Institute of America define a un robot como: 'Un manipulador reprogramable e multifuncional deseñado para trasladar materiais, pezas, ferramentas ou aparellos específicos a través dunha serie de movementos programados para levar a cabo unha variedade de tarefas'. Os robots son capaces de realizar tarefas repetitivas de forma máis rápida, barata e precisa que os seres humanos. Dise que un robot ten intelixencia  artificial (I.A.) debido a que ten a capacidade de obter información da súa contorna e en función desta actuar. Considérase a un robot como un axente autónomo intelixente cando cumpre os seguintes requisitos:
 - Autonomía: O sistema de navegación reside na propia máquina, que debe operar sen  conexión física a equipos externos.
- Intelixencia: O robot posúe capacidade de razoar ata o punto de ser capaz de
tomar as súas propias decisións e de seleccionar, fusionar e integrar as medidas das súas sensores.
Poderiamos aproximarnos a unha definición de Robótica como: o deseño, fabricación e utilización de máquinas automáticas programables co fin de  realizar tarefas repetitivas como o ensamble de automóbiles, aparellos, etc. e outras actividades. Segundo Isaac Asimmov, a Robótica é a tecnoloxía aplicada aos robots.
O termo reprogramable aplicado a un robot quere dicir:
É a capacidade para modificar a tarefa mediante o cambio de programa, que propicia a súa adaptación rápida e económica a diferentes aplicacións.
O termo multifuncionalidad quere decir:
É a versatilidade para levar a cabo distintas tarefas, mesmo aquelas non previstas en principio polos deseñadores, o cal implica un considerable auto-adaptabilidade á contorna.

TIPOS DE ROBOTS SEGUNDO O SISTEMA DE CARDENADAS.
- Robots de coordenadas cartesianas (tres eixos lineais)
O posicionamento pode facerse por movemento lineal ou vertical ao longo dos tres eixos: atrás, adiante, dentro, cara a fóra arriba ou abaixo. Estes eixos son coñecidos como eixos cartesianos x, y ,z.

- Robots de coordenadas cilíndricas ( Dous eixos lineais e un eixo rotacional).

- Robots de coordenadas esféricas ou polares (Un eixo lineal e dous eixos rotacionales).

- Robots articulados ou de coordenadas angulares (Tres eixos rotacionales).

TIPOS DE SENSORES EMPREGADOS NOS ROBOTS.

- Sensores de temperatura:

Un exemplo son os termistores: trátase de resistencias cuxo valor ascende coa temperatura (termistor PTC) ou ben diminúe coa temperatura (termistor NTC). Por tanto, depende da temperatura que o termistor permita ou non o paso da corrente polo circuíto de control do sistema.

- Sensores de posición:Entre outros temos:

- Finais de carreira: Trátase dun interruptor que consta dunha pequenapeza móbil e dunha peza fixa que se chama NA, normalmente aberto, ou NC, normalmente pechado.

                  



-Magnéticos: Detectan os campos magnéticos que provocan os imáns ou as
correntes eléctricas. O principal é o chamado interruptor Reed; consiste nun par de láminas metálicas de materiais ferromagnéticos metidas no interior dunha cápsula que se atraen en presenza dun campo magnético, pechando o circuíto.O interruptor Reed pode substituír aos finais de carreira para detectar a posición dun elemento móbil, coa vantaxe de que non necesita ser empuxado fisicamente polo devandito elemento senón que pode detectar a proximidade sen contacto directo.

-Ópticos: Detectan a presenza dunha persoa ou dun obxecto que interrompen o feixe de luz que lle chega ao sensor. Os principais sensores ópticos son as fotorresistencias, as LDR.

- Sensores de humidade

Baséanse en que a auga non é un material illante como o aire senón que ten unhacondutividade eléctrica. Por tanto un par de cables eléctricos espidos (sen cinta illante recubríndoos) van conducir unha pequena cantidade de corrente se o ambiente éhúmido; se colocamos un transistor en zona activa que amplifique esta corrente temos un detector de humidade.

- Sensores de son

Mediante un difragma que ao moverse polas ondas sonoras, despraza a placa dun condensador facendo variar a súa capacidade.

CLASIFICACIÓN XERAL

Desde un punto de vista moi xeral os robots poden ser dos seguintes tipos:

Androides:

Os androides son dispositivos que se parecen e actúan como seres humanos. Os robots de hoxe en día veñen en todas as formas e tamaños, pero fóra dos robots que aparecen nas feiras e espectáculos, non se parecen ás persoas e por tanto non son androides. Actualmente, os androides reais só existen na imaxinación e nas películas de ficción

Móbiles:

Os robots móbiles están provistos de patas, rodas ou orugas que os capacitan para desprazarse de acordo á súa programación. Elaboran a información que reciben a través dos seus propios sistemas de sensores e empréganse en determinado tipo de instalacións industriais, sobre todo para o transporte de mercadorías en cadeas de produción e almacéns. Tamén se utilizan robots deste tipo para a investigación en lugares de difícil acceso ou moi distantes, como é o caso da exploración espacial e das investigacións ou rescates submarinos.

Industriais:

os robots industriais son dispositivos mecánicos e electrónicos destinados a realizar de forma automática (sen a intervención humana) determinados procesos de fabricación ou manipulación. Os robots industriais, na actualidade, son con moito os máis frecuentemente atopados. Xapón e Estados Unidos lideran a fabricación e consumo de robots industriais sendo Xapón o número uno.

Os robots industriais xorden pola necesidade de:

- Fabricar produtos de maneira económica.

- Que os produtos sexan de calidade.

- Que dun mesmo produto póidanse elixir moitas opcións.

Como exemplo, pensa nun automóbil, dun mesmo modelo, podes elixir, a cor, o número de portas, o tipo de lamias, con ou sen alerón e todas as opcións de acabado interior. Unha fábrica de coches, que constrúe cada día uns mil coches, cada un coas súas distintas opcións, necesita utilizar robots para que estes coches podámolos comprar a un prezo alcanzable e teñamos garantía do seu funcionamento.

Robots para próteses médicas:

Son as próteses robóticas e os recentes robots de asistencia en quirófano (como o robot cirurxián Dá Vinci)

TEMA 1 (1BACH)

Google Sites

Tema 1 Sociedade do Coñecemento: DOMÓTICA

Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: DOMOTICA.

• Campo de aplicación.
• Fines principais dos sistemas domóticos.
• Define os 3 sistemas denominados como domóticos.
• Pon exemplos de nodo, actuadores e dispositivos de entrada.
• Fai a táboa cos dispositivos dunha vivenda con grao de automatización normal, indicando funcionalidade e aplicación de cada un.

 CAMPO DE APLICACIÓN
Esta instrución establece os requisitos específicos da instalación dos sistemas de automatización, xestión técnica da enerxía e seguridade para vivendas e edificios, tamén coñecidos como sistemas domóticos.
O campo de aplicación comprende as instalacións daqueles sistemas que realizan unha función de automatización para diversos fins, como xestión da enerxía, control e accionamiento de receptores de forma centralizada ou remota, sistemas de emerxencia e
seguridade en edificios, entre outros, con excepción daqueles sistemas independentes e instalados como tales, que poidan ser considerados no seu conxunto como aparellos, por exemplo, os sistemas automáticos de elevación de portas, persianas, toldos, peches comerciais, sistemas de regulación de climatización, redes privadas independentes para transmisión de datos exclusivamente e outros aparellos, que teñen requisitos específicos
recolleitos nas Directivas europeas aplicables conforme ao establecido no artigo 6 do Regulamento Electrotécnico para Baixa Tensión.
Quedan excluídas tamén as instalacións de redes comúns de telecomunicacións no interior dos edificios e a instalación de equipos e sistemas de telecomunicacións aos que se refire o Regulamento de Infraestrutura Común de Telecomunicacións (I.C.T.), aprobado polo R.D. 279/1999.
Igualmente están excluídos os sistemas de seguridade reglamentados polo Ministerio do Interior e Sistemas de Protección contra Incendios, reglamentados polo Ministerio de Fomento (NBE-CPI) e o Ministerio de Industria e Enerxía (RIPCI).
Con todo, ás instalacións excluídas anteriormente, cando formen parte dun sistema máis complexo de automatización, xestión da enerxía ou seguridade de vivendas ou edificios, aplicaránselles os requisitos da presente Instrución ademais os requisitos específicos
regulamentarios correspondentes.

OS FINS PRINCIPAIS.
 Os fins principais son:
- Aumentar o confort, mediante a automatización de elementos da instalación.
- A xestión técnica do a enerxía, por exemplo para o aforro ou a eficiencia enerxética.
- Garantir a seguridade das persoas, os animais e os bens.
- Permitir a comunicación do sistema con redes de telecomunicación externas.

OS TRES SISTEMAS DOMÓTICOS
Exemplos de Sistemas de Automatización, Xestión da Enerxía e Seguridade para Vivendas e Edificios, denominados no ámbito desta guía como Sistemas domóticos, son:
1. Sistemas de automatización que controlan aparellos ou sistemas tales como iluminación,
climatización, persianas e toldos, sistemas de rega, control de electrodomésticos, etc.
Un sistema que controla a climatización, a apertura de persianas, a iluminación do local e a rega do xardín, que teña en conta as condicións meteorolóxicas presentes ou as súas previsións, mediante unha lóxica, considérase que é un sistema domótico, xa

que recibe información de diferentes entradas, procésaa e decide o tipo de actuación sobre cada elemento controlado.Un reloxo-programador simple de aceso/apagado ou similar non se considera un sistema domótico en si mesmo xa que, aínda que emita unha orde de aceso ou apagado, non recibe información externa nin procesa ningunha información. Con todo, se o reloxo
programador esta integrado nun sistema como o descrito no parágrafo anterior, se considera parte do sistema domótico.
2. Sistemas de xestión da enerxía que controlan ou secuencian o aceso de varios
electrodomésticos, con obxecto de realizar un uso máis racional da enerxía, limitando a
potencia máxima demandada ou adaptando o consumo a horarios nos que o prezo de a enerxía é menor. Cando unha iluminación conta unicamente cun sensor de presenza para evitar que a luz permaneza acesa sen ocupación do local, non se considerará un sistema domótico en si mesmo, pero se estivese integrado nun sistema máis complexo debería considerarse como parte do sistema domótico.
3. Sistemas de seguridade que sirvan para a detección de intrusos, incendios, fugas de auga ou gas, disparos de proteccións eléctricas e xestión da súa reenganche, recibindo información dos distintos subsistemas e executando ordenes de aviso, corte de
subministración, previamente establecidas.
Os diferentes subsistemas (central de detección de incendios, central antirrobo, etc.)
ademais deberán cumprir as prescricións regulamentarias propias que lle sexan de
aplicación individualmente

EXEMPLOS DE NODO, ACTUADORES E DISPOSITIVOS DE ENTRADA.
- O nodo sería un computador ou un autómata que reciba sinais de sensores de temperatura, humidade, luz, etc. e procese ditas sinais para dar ordes aos sistemas que actúan sobre a climatización, a iluminación, as persianas ou o sistema de
rega. Así mesmo, podería estar conectada á rede de tecnoloxías da información (RTI)
para recibir información das previsións meteorolóxicas.
- Os actuadores serían o contactor que alimenta os motores das persianas, a
electroválvula do sistema de rega ou un regulador de intensidade de luz.
- Os dispositivos de entrada serían os medidores de temperatura ou humidade, as

células fotoeléctricas, etc. que envían información ao nodo.

TÁBOA COS DISPOSITIVOS DUNHA VIVENDA CON GRAO DE AUTOMATIZACIÓN NORMAL.

TEMA 1 SOCIEDADE DO COÑECEMENTO

ACTIVIDADE 1

Crea unha táboa de 5x2. Na columna da esquerda irán os textos correspondentes os conceptos indicados mais abaixo (aprox 12 liñas en tamaño de letra 12). Na columna da dereita irán imaxes relacionadas descargadas de Internet nun tamaño proporcionado ó texto (o mesmo tamaño para todas as imaxes). Os conceptos (están definidos na pax 11 do libro e se trata de engadir información ata completar as 12 liñas necesarias) son os seguintes:

•     Sociedade de información. 
•     Sociedade do coñecemento.
•     Brecha dixital.
•     Alfabetización dixital.
•     Adición as novas tecnoloxías.

ACTIVIDADE 2

Táboa en formato libre que inclua todos os conceptos da taboa 1 da páxina 13 do libro e unha imaxe de cada un deles. Os textos deben ser do libro

A miña música preferida

Gustánme moitos tipos de estilos musicales, depende do dia gustáme escoitar un ou outro.
O que máis escoito normalmente é a música electrónica ou house. Hai moitos Dj's que me gustan ,pero en especial Dimitri Vegas e Like Mike. É un dúo de música electrónica belga. Empezaron a dar os seus primeiros pasos como DJ a idade dos 14/15 anos.
Este tipo de musica empezo a ser mas coñecida sobre el 2004. Hai un festival de esta música que se celebra todos os anos en diversos países de Europa. Este festival chámase Tomorrowland e é un dos máis famosos do mundo . Alí vai xente de todo o planeta a escoitar a moitos dos DJ que alí realizan o seu traballo, como David Guetta, Steve Aoki , Armin Van Buren ou os que eu xa nomeara Dimitri Vegas e Like Mike.
Nesta foto podes ver a Dimitri Vegas e Like Mike pinchando en Tomorrowland.